Terug naar het overzicht

Gedicht 4 mei herdenking stadsdichter Marjolein Westendorp

Gisteren stonden we samen stil bij de 4 mei herdenking. Onze stadsdichter Marjolein Westendorp schreef daarom een persoonlijk gedicht rond het thema ‘Leven met oorlog’ dat zij voordroeg tijdens de herdenking. Het gedicht bestaat uit een drieluik van drie generaties en laat zien hoe belangrijk het is dat verhalen en ervaringen niet verloren gaan.

Mijn opa moest naar een werkkamp

Maar hij sprong uit de rijdende trein

Ondergedoken met enkel een olielamp

En mijn oma moest moeder en vader zijn

Ik heb haar gevraagd hoe het toen was

En hoe zij het later, achter, zich liet

Pijn, zag ik toen ik haar gedachten las

Want antwoord, dat kreeg ik niet

Mijn man werkt als verdediger van ons land

Constant staan hij en zijn collega’s paraat

Om ons heen staat de wereld in brand

Ik voel de angst om wat is en om wat komen gaat

Wij delen ons dorp met hen die gevlucht zijn

Dagelijks zien we beelden van uitzichtloosheid

Vandaag staan wij samen op dit veilige plein

En voelen we vrede in al haar broosheid

Mijn dochter is nog klein en beïnvloedbaar

Dat mijn oma toen zweeg, dat begrijp ik

Want hoe vertel ik ooit aan haar

dat oorlog opkomt in een onbewaakt ogenblik

Woorden schieten niet alleen te kort

Soms zijn ze ook onvindbaar

Zodat je er volledig stil van wordt

Twee  minuten lang, hier met elkaar

Dankbaar dat wij samen stil kunnen en mogen zijn

Enkel onze herinneringen en gedachten

Ons medeleven voor hen in angst, verdriet en in pijn

En liefde en eerbied voor hen die toen ons de vrede brachten